Pages

Powered By Blogger

Wednesday, July 28, 2010

Prostitution




Contrary to the old cliché, prostitution is almost certainly not the world's oldest profession--that would be hunting and gathering, perhaps followed by subsistence farming--but it has been found in nearly every civilization on Earth stretching back throughout all recorded human history. We can say with some confidence that wherever there have been money, goods, or services to be bartered, somebody has bartered them for sex.

18th Century BCE: Code of Hammurabi Refers to Prostitution



The Code of Hammurabi includes provisions to protect the inheritance rights of prostitutes, the only category of women (except for widows) who had no male providers:
If a "devoted woman" or a prostitute to whom her father has given a dowry and a deed therefor ... then her father die, then her brothers shall hold her field and garden, and give her corn, oil, and milk according to her portion ...

If a "sister of a god," or a prostitute, receive a gift from her father, and a deed in which it has been explicitly stated that she may dispose of it as she pleases ... then she may leave her property to whomsoever she pleases.
To the extent that we have records of the ancient world, prostitution appears to have been more or less ubiquitous.

6th Century BCE: Solon Establishes State-Funded Brothels



Greek literature refers to three classes of prostitutes: pornai, or slave prostitutes; freeborn street prostitutes; and hetaera, educated prostitute-entertainers who enjoyed a level of social influence that was denied to nearly all non-prostitute women. Pornai and street prostitutes, appealing to a male clientele, could be either female or male. Hetaera were always female.

According to tradition, Solon established government-supported brothels in high-traffic urban areas of Greece--brothels staffed with inexpensive pornai that all men, regardless of income level, could afford to hire.

Prostitution would remain legal throughout the Greek and Roman periods, though later, Christian Roman emperors strongly discouraged it

AD 590 (ca.): Reccared Bans Prostitution



The newly-converted Reccared I, Visigoth King of Spain, banned prostitution as part of an effort to bring his country into alignment with Christian ideology. There was no punishment for men who hired or exploited prostitutes, but women found guilty of selling sexual favors were whipped 300 times and exiled, which in many cases would have been tantamount to a death sentence.


1161: King Henry II Regulates But Does Not Ban Prostitution



By the medieval era, prostitution was accepted as a fact of life in major cities. King Henry II discouraged but permitted it, though he mandated that prostitutes must be single and ordered weekly inspections of London's infamous brothels to ensure that other laws were not being broken.


1358: Italy Embraces Prostitution



The Great Council of Venice declared prostitution to be "absolutely indispensable to the world" in 1358, and government-funded brothels were established in major Italian cities throughout the 14th and 15th centuries.


1586: Pope Sixtus V Mandates Death Penalty for Prostitution



Penalties for prostitution--ranging from maiming to execution--were technically in place in many European states, but generally went unenforced. The newly-elected Pope Sixtus V grew frustrated and decided on a more direct approach, ordering that all women who participate in prostitution should be put to death. There is no evidence that his order was actually carried out on any large scale by Catholic nations of the period.
Although Sixtus reigned for only five years, this was not his only claim to fame. He is also noted as the first Pope to declare that abortion is homicide regardless of the stage of pregnancy; before he became Pope, the church taught that fetuses did not become human persons until quickening (about 20 weeks).

1802: France Establishes Bureau of Morals




Following the French Revolution, the government replaced the traditional bans on prostitution with a new Bureau of Morals (Bureau des Moeurs)--first in Paris, and then throughout the country. The new agency was essentially a police force responsible for monitoring houses of prostitution in order to ensure that they complied with the law, and did not become centers of criminal activity (as has historically been the tendency with respect to brothels). The agency operated continuously for over a century before it was abolished.

Should prostitution be legal?

The US and many countries around the world are examining how to deal with prostitution. Although there are tens of thousands of arrests in the US each year for prostitution and related crimes, in 11 Nevada counties prostitution is legal. Because this polarizing issue is debated in universities, legislatures, newspapers, and elsewhere, and given its public policy implications, we thought the issue was ripe for our nonpartisan pro-con examination.

PRO Legal Prostitution

PRO: Proponents believe legalization would reduce crime, improve public health, increase tax revenue, and allow for individuals to make their own choices. They argue that the legalization of prostitution is a necessary step in sexual liberation, helps people out of poverty, and gets prostitutes off the street.




CON Legal Prostitution

CON: Opponents believe legalization would lead to increases in crime, illegal prostitution, sexually transmitted diseases such as AIDS, and human trafficking. They argue that prostitution is inherently immoral, empowers the criminal underworld, and promotes the repression of women by men.

"დაგვიანებული პასუხი აკაკის" ვაჟა ფშაველა


“ენას გიწუნებ, ფშაველო,
მგოსანო მაღალ მთისაო,
თუმც კი გვითესავ მარგალიტს,
მკითხველიც იმას მკისაო”.
აკაკი


ბევრი ვიფიქრე ძალიან,

თუ რა პასუხი გამეცა

შენთვის, მხცოვანო პოეტო;

დღეცა ვფიქრობდი, ღამეცა.

როს დავაპირე სიტყვის თქმა,

უცებ თავზარი დამეცა,

სიტყვა, მოსული სათქმელად

ენიდან მომწყდა, გამექცა.

დავღონებულვარ ძალიან,

თითქოს სახლ-კარი დამექცა.

რადა? რა ღმერთი გამიწყრა

მარგალიტების მფლობელსა,

რომ თავის უშნო ენითა

ვერას ვაგონებ მშობელსა?!

ბულბულისათვის გალობა

დაუწუნია რომელსა?

მარგალიტების მფლობელი

ენასა ხმარობს ღონედა,

და როცა მარგალიტს სთესავს,

ან თუ ააგებს ყორედა,

მაინც ის არი, რაც არი,

ჭორები მოაშორეთა!

იქნებ მე, ჩემმა ენამა,

სამშობლო დავაღონეთა?

ფრთები შევკვეცეთ ოცნებას,

დავამხეთ, დავამონეთა?

უვარგისობის მიზეზი

ფშავლობა არის სწორედა.

მოძღვნილი არი მთის მიერ,

ჩამოტანილი ქარისა,

რატომ არ ჰგუობს, არ ვიცი,

ამ ჰანგს ბუნება ბარისა?!

აქაც ხომ ქართველები ვართ,

ყვავილი აქაც ჰყვავისა,

ხატად ჰყავ, სალოცავ ხატად,

მთიელთ სამშობლო თავისა.

და ენა მთისა სიმტკიცით

მსგავსია კლდისა სალისა;

იქნებ, აკლია, არ ვიცი,

ამ ლომს სინაზე ქალისა?

ამისთვის დასაგმობია

და წასაღები წყალისა?!

კაცი მეტყველი, მგრძნობელი,

ცხოვლად ამხელი თვალისა,

ამგვარის ამბის მოწამე,

შევდრკე, დავმუნჯდე ლამისა.

მაინც წინ მივალ, მაინცა,

არ მეშინიან შარისა,

გულს მისვენია ხატადა

ენა მთისა და ბარისა.

მე არც ერთს კილოს არ ვწუნობ,

თუა ქართველის გვარისა,

მოთაყვანე ვარ ყოვლისა

იმათ ტკბილის და მწარისა.

სხვა რამ მაშინებს, ისა ვსთქვათ,

დამხშობი მზის და მთვარისა,

სამშობლოს დამამხობელი

და გამომჯრელი კარისა...

სჯობს, რომ იმაზე ვიტიროთ,

მუდამ მთქმელი ვარ ამისა,

ნუ შეგაშინებსთ, არ გავნებსთ

მთიდან ყვირილი ხარისა.


1913 წ.




ვაჟა ქუთაისში ახალგაზრდა მწერლებთან შეხვედრაზე.

ეს გამონაკლისა, სადაც ვაჟას ძალიან კოხტად აცვია, როგორც ეს მწერლები იხსენებდნენ, თურმე ერიდებოდაო ჩამოსვლაო და ჩუმად უყიდიათ ვაჟასთვის ახალუხი და გაუგზავნიათ, რომ სტუმრად ჩასულიყო ქუთაისში... 

Lord Byron


When we Two parted




WHEN we two parted
In silence and tears,
Half broken-hearted
To sever for years,
Pale grew thy cheek and cold,
Colder thy kiss;
Truly that hour foretold
Sorrow to this.

The dew of the morning
Sunk chill on my brow—
It felt like the warning
Of what I feel now.
Thy vows are all broken,
And light is thy fame:
I hear thy name spoken,
And share in its shame.

They name thee before me,
A knell to mine ear;
A shudder comes o'er me—
Why wert thou so dear?
They know not I knew thee,
Who knew thee too well:
Long, long shall I rue thee,
Too deeply to tell.





In secret we met—
In silence I grieve,
That thy heart could forget,
Thy spirit deceive.
If I should meet thee
After long years,
How should I greet thee?
With silence and tears.



მუშათა ყოფა–ცხოვრების საქმე ევროპაში






დღეს ევროპაში სამი უმთავრესი სახელმწიფოა, – გერმანია, ინგლისი და საფრანგეთი, რომელთაც დროთა ვითარებამ თითქმის ერთნაირი შინაური საქმეები აუჩინა გადასაწყვეტად; და სამი სახელმწიფო კაცი, გერმანიაში – ბისმარკი, ინგლისში – გლადსტონი და საფრანგეთში – ფრეისინე, მოწოდებულნი არიან თავ–თავიანთ ერისაგან – ეს დროთა ვითარებისაგან წარმომდინარე საქმე, თითქმის ერთგვარი, ერთარსისა და ერთსახისა გადასწყვიტონ. ეჭვი არ არის, რომ ეს ერთი და იგივე საქმე ამ სამს სხვადასხვანაირ სახელმწიფოში ერთსა და იმავე გადაწყვეტილებას ვერ მოელოდინება. ხოლო თითონ გადაწყვეტილება ისე საინტერესო არ არის, როგორც ის საფუძველი, სისტემა, რომელსაც ამ შემთხვევაში თვითოეული მათგანი დაადგება. საქმე იმისთანა თვისებისაა,რომ უსათუოდ თეორია პრაქტიკით უნდა განახორცილელონ,განყენებული აზრი ცხოვრებაში გადმოიტანონ და საფუძვლად დაუდონ.
ეს საქმე – მუშაა ყოფა–ცხოვრების საქმეა. საფრანგეთში დეკაზვილის არეულობამ წამოაყენა ეს საქმე, ინგლისში – მუშათა აღრევამ დიდ ქალაქებში, და გერმანიაში – სოციალ–დემოკრატების გაძლიერებამ პარლამენტში.
დეკაზვილში (ქვა–ნახშირის მდიდარი მადნებია) პირი შეჰკრეს, თუ საფასურს არ მოგვიმატებენ და სამუშაო დღეს არ შეგვიმოკლებენო, აღარ ვიმუშავებთო. საფრანგეთში მუშათა მომხრე დასი ძლიერია და ამ დასმა მუშებს სარჩლი გაუწია. ამ დასის წარმომადგენელნი არა ერთი და ორია ეხლანდელს საფრანგეთის პარლამენტში. ამიტომაც ეს დეკაზვილის საქმე უქმად არ ჩაუვლის მთავარს მინისტრს ფრეისინეს და ეხლანდელს პარლამენტსა. ერთმაც და მეორემაც ან ჰო უნდა სთქვას, ან არა – მუშათა ყოფა–ცხოვრების განკარგების თაობაზედ. „არას“ თქმა შეუძლებელია და მთელი „ჰოს“ თქმაც ძნელია. ძნელია იმიტომ, რომ ეგრეთწოდებული „ბურჟაზია“ ყალხზედ შესდგება და დღეს ამ ბურჟუაზიას დიდი ღონე აქვს და მნიშვნელობა სამინისტროს მტკიცედ ფეხზე დგომისა და დღეგრძელობისათვის. „არას“ თქმა კიდევ იმიტომ არის შეუძლებელი, რომ მუშების მოსარჩლე დასი, როგორც მთელს საფრანგეთსა, ისეთ თითონ პარლამენტში – რიხიანი, ფხიანი და კარგა მოზრდილი დასია. იმოდენად აქვს ამ დასს ყოველივე ეს თვისება, რომ შეუძლებელია ეხლანდელი სამინისტრო და პარლამენტი თავის მოძღვრებისაკენ არ გადმოხაროს. ამ სახით, საფრანგეთი მუშათა საქმეს საფუძვლად ამათს მოძღვრებას დაუდებს, ცოტად თუ ბევრად. ეს, ჩვენის ფიქრით, უეჭველია.
სულ სხვას საფუძველს იხმარებს ინგლისი, რომელსაც სახელმწიფო მოძღვრებად აღიარებული აქვს თვითმმართველობა ერისა და რომელსაც ეგ თვითმმართველობა ყოველის საზოგადოებრივის წყლულის წამლად მიაჩნია დღესაც. ეს ცხადია. ამ ბოლოს ხანებში ინგლისის პარლამენტის წევრმა ბ–ნმა დასონმა შეიტანა წინადადება, რომ სახელმწიფომ აუჩინოს უსაქმოდ დარჩენილ მუშათა – სახელმწიფო სამუშაო რამ. დიდი ბაასი ასტყდა ამაზედ და თვითმმართველობის დეპარტამენტის თავმჯდომარემ ჩამბერლენმა ამ ბაასში ყველაზედ მომეტებული მონაწილეობა მიიღო, და მისის სიტყვის ზედმოქმედებას აბრალებენ, რომ დასონმა თავისი წინადადება უკან წაიღო. ჩამბერლენმა იმაზედ დააფუძნა თავისი სიტყვა და რჩევა, რომ მუშათა უსაქმობისა და მათთვის სამუშაოს აღმოჩენა სჯობია თვითმმართველობის თაოსნობას მიენდოსო, თვითმმართველობა უკეთმოუპოვებს მუშებს საქმესაო და უკეთ დასდებს წამალსა დღევანდელს სატკივარსაო. ეს სიტყვა როგორღაც არ უხდება თვით ჩამბერლენის მოძღვრებას, რომელიც დიდი ხანია ჰქადაგებს, რომ მუშათა უნუგეშო ყოფა უმამულობიდან წარმოსდგებაო; ამისი წამალი სოფლის მამულების წვრილ–წვრილად განაწილებაა მუშათა შორისო. ჩამბერლენი დღესაც ამ აზრს ადგია, და თუ პარლამენტში ეს არ უხსენებია, უსათუოდ თვითმმართველობის იმედით, რომელიც, დღეს იქნება თუ ხვალე, ამ მხრით თაოსნობას იკისრებს. ამ სახით, ინგლისი მუშათა საქმეს საფუძვლად დაუდებს თვის საყვარელ მოძღვრებას, ესე იგი თვითმმართველობის ყოვლადშემძლეობას. ეგევე წამალი დღეს გლადსტონს ხელთ უპყრია ირლანდიის დასაკმაყოფილებლად და მის სატკივარის მოსარჩენად.
სულ სხვა საფუძველს ადგია ბისმარკი. მისის აზრით, ყოველივე – სახელმწიფოს ძლიერს ხელში უნდა იყოსო, ყოველივე მის ინტერესებს უნდა ქვეშ ამოუდგესო. სახელმწიფო ინტერესი ითხოვს – მუშათა ხალხი მის ხელთ იოს და ყოველთვის მისი შემყურებელიო და სახელმწიფო მონოპოლიები მოიგონა, თუმცა მარცხი მოუვიდა ამაებში, როგორც ამ უკანასკნელ დროს გვაუწყებენ გაზეთები არაყისა და სპირტის მონოპოლიების თაობაზედ. სახელმწიფო ინტერესი ითხოვსო, რომ პოლიაკები პოზნანში არიყვნენო და გაიყვანა ის შემაძრწუნებელი კანონი პოლიაკების განდევნისა, მამა–პაპეულ მამულებიდამ ძალად აყრისა და გაძევებისა. . .
ამ სამის თეორიისაგან რომელი დაიჭერს თავს ევროპაში, ევროპის შინაურს ცხოვრებაში, – ამას დრო გამოაჩენს. ჩვენ აქ მთელს ევროპას ვახსენებთ იმიტომ – რომ ამ შემთხვევაში ერთის ცდა მეორისათვის ჭკვაა. და ამ საბუთით გამარჯვება სამში ერთის თეორიისა მეტად საინტერესო უნდა იყოს ყველასათვის.


ილია ჭავჭავაძე
ტფილისი, 10 მარტი, 1886 წ.

კანონის წინაშე თანასწორობა საზოგადოების წესიერი აგებულების საფუძვლის ქვაკუთხედია


კანონის წინაშე თანასწორობა ყველასი ერთად და თვითვეულისა ცალკე ერთი უმთავრესი ქვაკუთხედია იმ საფუძვლისა, რომელზედაც დამყარებულია კაცთა საზოგადოების წესიერი აგებულება. იგი კანონი კანონი არ არის, თუ მის წინაშე დიდპატარაობას, მაღალ-მდაბლობას ადგილი და სავალი ექმნება კაცთა მოქალაქურ ცხოვრების გზაზედ. რაკი ერთისათვის ერთი კანონია და მეორესათვის მეორე, კანონი ჰკარგავს თვის უდიდეს მნიშვნელობას საყოველთაო მფარველობისას და შემწეობისას, რადგანაც თვის მადლს და თვის მსჯავრს ერთნაირად ვერ მოჰფენს ყველასა, ვინც კი მისკენ მიიმართება გაჭირების დროს. ბუნებითად კანონი ყველასათვის ერთნაირი დავალებაა, ერთნაირი უფლება და როცა იგი ერთს ერთნაირად ექცევა და მეორეს სხვანაირად, მაშინ იგი სხვა არა არის რა, თუ არ რჯულად შექმნილი უპირატესობა ერთისა მეორის წინაშე.





ვერა წესიერად მოწყობილი მოქალაქური ცხოვრება ვერ შეიფერებს ამისთანა უსწორმასწორობას უიმისოდ, რომ თვით ზედ არ გადაეგოს, პირქვე არ დაემხოს და ამიტომაც არ არის ქვეყანაზედ არც ერთი იმისთანა განათლებული სახელმწიფო, საცა ყველას თანასწორობა კანონის წინაშე დედააზრად, სათავედ არ ედვას ყოველს კანონმდებლობას, ყოველს რჯუ-ლიერებას. რუსეთის სახელმწიფოშიაც ეს თანასწო-რობა ყველასი კანონის წინაშე ცხადად გამოთქმულია. განსვენებულის იმპერატორის ალექსანდრე II განსამართლების რჯულდებამ ეს თანასწორობა მტკიცე საფუძველზედ დააყენა რუსეთის იმპერიაში და აწ არსებული და მომქმედნი კანონები ყველას ერთგვარად და განურჩევლად უქადიან მფარველობას და შემ-წეობასა.
თუმცა რჯულიერება კანონის წინაშე ეგრე გვასწორებს ყველასა, მაგრამ ჩვენდა სამწუხაროდ, თვითონ ცხოვრება, რომელსაც ჯერ ვერ აღმოუფხვრია ძირიანად ძველნი ზნენი და წადილნი, ჯერ კიდევ ეურჩება კანონს და დიდი ჰბედავს შებღალვას პატარის უფლებისას მარტო იმ აზრით, რომ მე დიდი ვარ და ის პატარაო.

ამ მავნებელის ზნის აყოლა მიეტევება გაუნათლებელს კაცსა, იმისთანა კაცსა, რომელსაც არ ესმის, რომელსაც ჯერ ვერ მიუგნია, რა დიდი მადლია ქვეყნისათვის, კაცთა საზოგადოების ბედნიერად ცხოვრებისათვის თანასწორობა კანონის წინაშე. ხოლო არ მიეტევება მას, ვინც გარეგანის ნიშნებით მაინც საგულისხმოა, რომ სწავლაში ყოფილა, განათლების შუქი ცოტად თუ ბევრად მოჰფენია და თვის საზოგადოებაშიც იმისთანას მდგომარეობა აქვს, რომ მოეთხოვება სამართლიანი მართებული ქცევა ყველგან და ყველას წინაშე, დიდი იქმნება თუ პატარა.





ყოველივე ეს გვათქმევინა ერთმა შემთხვევამ, რომელიც დღეს ახალს ამბებშია დაბეჭდილი ჩვენს გაზეთში. ერთი იმერელი მოსამსახურე გაუგზავნია თავის პატრონს ფაეტონის მოსაყვანად. დიდხანს ჰცდილა ეს მოსამსახურე, მრავალს მეფაიტონეებს შეჰხვეწნია, მაგრამ არავინ გამოჰყოლია. ბოლოს, როგორც იყო უშოვნია ფაეტონი. იქაც მახლობლად მდგარა სამი სამხედრო წოდების კაცი, ერთს მათგანს უბრძანებია მოსამსახურის მიერ დაჭერილ მეფაიტონესათვის, მე წამიყვანეო, მოსამსახურე უარზედ დამდგარა, ძლივძლივობით ვიშოვე ფაეტონი, ჩემი დაჭერილია და ვერ დაგითმობთო. სამხედრო წოდების კაცს ბევრი აღარ ულაპარაკნია, ფაეტონი წაურთმევია, დაუძახნია პოლიციელისათვის და უბრძანებია, ურჩი მოსამსახურე სადმე გამაცალეო.
ამისთანა ძალმომრეობა ხშირია ჩვენში, მაგრამ იშვიათად გამომჟღავნდება ხოლმე. სამართლამდე რომ მიაღწიოს ამ საქმემ, რასაკვირველია, ამ ძალმომრეობას, მარტო დიდპატარაობისა და მაღალ-დაბალობაზედ დაფუძნებულს, თავისი შესაფერი მსჯავრი დაედებოდა, მაგრამ საწუხარო ეს არის, რომ დიდმა იცის, პატარა ამაებს არ გამოუდგება და დანაშაული შერჩება დამნაშავესა. უსათუოდ ამისთანა ბოლოც ექმნება ამ საქმესა: მოსამსახურე არ იჩივლებს და ეს ამბავი ჩაილულის წყალს დალევს. ჩვენ კი არ შეგვეძლო ხმა არ ამოგვეღო ამ საგანზედ.

კანონის მიერ მონიჭებული თანასწორობა საჯარო უფლებაა, ერთნაირად კუთვნილი ყველასი და მაშასადამე, ერთნაირად ძვირფასი ყველასათვის. ამიტომაც იგი თანასწორობა ერთნაირად გასაფრთხი-ლებელია, ერთნაირად საქომაგებელი, ერთნაირად დასაცველი, თუ კაცს ცოტა რამ ამ ქვეყნიერობისა შეუგნია და სიყვარული წესიერობისა და რიგიანობისა გულს ჩასახვია. დარღვევა ამნაირის თანასწორობისა თვითვეულის ჩვენგანის უფლების დარღვევაა და ამიტომაც საქებურია გულწყრომა იმისი, რომელმაც ეს ამბავი გვაუწყა ჩვენ გაზეთში დასაბეჭდად და სამართლიანია იგი გულამღვრევაც, რომელიც ამის მოამბეს უგრძვნია ამ ამბავის მოხდენის დროს.

ეგ თანასწორობა, ეგ საჯარო უფლება რომ დაუსჯელად ილახებოდეს, მაშინ ვერავინ კარშიაც ფეხს ვერ გამოჰყოფდა, რადგანაც პატარას დიდი არ დაელევა და დიდს კიდევ უფრო დიდი. ეს რომ ასე იყოს, მაშინ კაცთა საზოგადოება ცნობიერთა არსებათა კრებას კი არ წარმოადგენდა, არამედ შავის ტყის ნადირთა გროვას, საცა ვინც ძლიერია, მართალიც ის არის. ჩვენდა სასიამოვნოდ, ამისთანა ამბებს აწ არსებულნი კანონები არ იწყნარებენ და სანატრელია, რომ არც ამ ზემოხსენებულს შემთხვევაში შეიწყნაროს.


ილია ჭავჭავაძე

(პოლემიკური წერილები
“ცხოვრება და კანონის” გამო)

The Akashic Records


The Akashic Records





The Akashic Records refer to the frequency gird programs that create our reality. The Akashic records (Akasha is a Sanskrit word meaning "sky", "space" or "aether") are collectively understood to be a collection of mystical knowledge that is encoded in the aether; i.e. on a non-physical plane of existence. The concept is prevalent in New Age discourse. The Akashic Records are understood to have existed since the beginning of The Creation and even before. Just as we have various specialty libraries (e.g., medical, law), there are said to exist various Akashic Records (e.g., human, animal, plant, mineral, etc) encoding Universal lore. Most writings refer to the Akashic Records in the area of human experience but it is understood that all phenomenal experience as well as transcendental knowledge is encoded therein.

History of Akashic Records
Those who champion the truth of the Akashic Records assert that they were accessed by ancient people of various cultures, including the Indians, Moors, Tibetans, Bonpo and other peoples of the Himalaya, Egyptians, Persians, Chaldeans, Greeks, Chinese, Hebrews, Christians, Druids and Mayans. It is held that the ancient Indian sages of the Himalayas knew that each soul, jiva, atma, or entity recorded every moment of its existence in a "book", and that if one attuned oneself properly then one could access that book (refer mindstream for example).





Nostradamus claimed to have gained access to the Akasha, using methods derived from the Greek oracles, Christian and Sufi mysticism, and the Kabbalah. Other individuals who claim to have consciously used the Akashic Records include: Charles Webster Leadbeater, Annie Besant, Alice Bailey, Samael Aun Weor, William Lilly, Manly P. Hall, Lilian Treemont, Dion Fortune, George Hunt Williamson, Rudolf Steiner, Max Heindel and Edgar Cayce amongst others.

A Chinese man named Sujujin was reported to need only the first name of anyone to access the Akasha and describe their life history. Another Chinese seer, named Tajao, explored a variety of topics in the Records which span over two thousand years.

In Surat Shabda Yoga cosmology, the Akashic Records would be located within the causal plane of Trikuti.

Description and Explanation of the Akashic records
The Akasha is said to be the library of all events and responses concerning consciousness in all realities. Every lifeform therefore contributes and has access to the Akashic Records. It is asserted that to gain access into the Akashic Records, every individual human can become the physical medium, and various techniques and spiritual disciplines (e.g., yogic, pranayama, meditation, prayer, visualization) can be employed to quiet the mind, become a "witness", and achieve the focused, preconscious state necessary to access the Records.

While accessing the Akashic Records, both the events and responses are said to be perceived. This is analogous to having a meta-enhanced cinematic experience. When accessing the future, the events are known, but the responses are only probable. Based on an individual's responses in the past, the Akashic seer/reader can investigate probable future responses and give the highest future probability. A simple illustration of this might be witnessing several alternate endings to the main characters in a movie (e.g., Run, Lola, Run). At some point in the evolution of the Akashic reader, however, a state of unification and awareness can be achieved whereby even the future responses are known with absolute clarity instead of only as a probability.






Claims and Skepticism
Believers in the Akasha make many claims about how widely the Akasha was used, including:

The claim that in Egypt, those who could read the Akasha were held in high standing and would advise the Pharaohs on daily activities and dream interpretation.[citation needed]
The claim that the Druid cultures of Ireland, Scotland, Wales and England (???-500 (est.)) demonstrated the ability to access the Akasha.[citation needed]
The claim that the Bible refers to the Akasha records as the Book of Life in both the Old Testament (Psalm 69:28) and the New Testament (Philippians 4:3, Revelation 3:5, 13:8, 17:8, 20:12, 20:15 and Revelation 21:27 "Nothing impure will ever enter it, nor will anyone who does what is shameful or deceitful, but only those whose names are written in the Lamb's book of life.")
Despite claims that the Akashic Records have been used by mystics throughout history, there are not any direct references to the Akasha to be found in any of the historical documentation of the aforementioned groups. The term Akasha itself, along with the concept of an aetheric library, originated with the 19th century movement of Theosophy. Skeptics say that the concept of Akashic Records has been attributed indiscriminately and inappropriately to a wide range of historical religious figures and movements.

Traditionally the theory has also been rejected by the scientific community, due to a lack of any independently verifiable evidence. Interestingly, Ervin Laszlo (2004) explores science and the Akashic Records in the spirit of Occam's razor, and champions the theory of the Records as resolving many anomalies within history, science and experience with simplicity.

Specific Accounts of the Akashic Records
In Theosophy and New Age discourse the Akashic Records are records of all knowledge, including all human experience, held in the Universe. The Akashic Records are metaphorically described as a library and are also likened to a universal computer or the 'Mind of God'.

The Akashic Records are referred to by Edgar Cayce, who stated that each person is held to account after life and 'confronted' with their personal Akashic record of what they have or have not done in life in a karmic sense. The idea is comparable to the biblical Book of Life which is consulted to see whether or not the dead are admitted to heaven.

Jane Roberts in the Seth books describes a different version of a similar idea when Seth asserts that the fundamental stuff of the universe is ideas and consciousness, and that an idea once conceived exists forever. Seth argued that all ideas and knowledge are in principle accessible by "direct cognition". Direct cognition shares semantic congruency with intuition and allows for the possibility of direct knowing without time elapsing and without knowledge needing to be transferred e.g. in speech or text. This is similar to what Robert Monroe refers to as rotes in his out-of-body book trilogy.

Some writers believe that, free from and independent of all religions and faiths, there exist many libraries or record repositories such as the Akashic library throughout the universe, albeit on various planes of existence.

According to Max Heindel's Rosicrucian writings, the Memory of Nature (Akashic Records) may be read in three different inner worlds. In the reflecting ether of the Etheric region there are pictures of all that has happened in the world - at least several hundred years back, or much more in some cases - and they appear almost as the pictures on a screen, with the difference that the scene shifts backward.

The Memory of Nature may be read, in an entirely different manner covering the essence of a whole life or event, in a higher world, in the highest subdivision of the Region of Concrete Thought of the World of Thought, and, last, it may be read in the World of Life Spirit, covering events from the earliest dawn of our present manifestation, but only spiritual adepts, spiritual entities and through grace is access to the Records granted.

In Michel Desmarquet's book Thiaoouba Prophecy, the author claims to have been abducted by supreme alien beings, that in one part of the book guides him through something that is most likely the Akashic records. The term they are using is Psychosphere. The author's understanding is that the Psychosphere is like a "vibratory cocoon, which turns at a speed seven times that of light. This cocoon acts as a blotter, as it were, absorbing (and remembering) absolutely every event occurring on the planet. The contents of this cocoon are inaccessible to us on Earth - we have no way of reading the story"



Urantia Book
The Urantia Book confirms the validity and reality of these Living Records in several accounts. In Paper 25 is found the statement: "The recording angels of the inhabited planets are the source of all individual records. Throughout the universes other recorders function regarding both formal records and living records. From Urantia to Paradise, both recordings are encountered: in a local universe, more of the written records and less of the living; on Paradise, more of the living and less of the formal; on Uversa, both are equally available.

Again in Paper 28 in The Urantia book we find reference: "The Memory of Mercy is a living trial balance, a current statement of your account with the supernatural forces of the realms. These are the living records of mercy ministration which are read into the testimony of the courts of Uversa when each individual's right to unending life comes up for adjudication, when "thrones are cast up and the Ancients of Days are seated. The broadcasts of Uversa issue and come forth from before them; thousands upon thousands minister to them, and ten thousand times ten thousand stand before them. The judgment is set, and the books are opened." And the books which are opened on such a momentous occasion are the living records of the tertiary seconaphim of the superuniverses. The formal records are on file to corroborate the testimony of the Memories of Mercy if they are required."

Mention in "The Law of One"
In The Law of One, Book I, a book purported to contain conversations with a channeled "social memory complex" known to humans as "Ra," when the questioner asks where Edgar Cayce received his information, the answer received is, "We have explained before that the intelligent infinity is brought into intelligent energy from eighth density or octave. The one sound vibratory complex called Edgar used this gateway to view the present, which is not the continuum you experience but the potential social memory complex of this planetary sphere. The term your peoples have used for this is the "Akashic Record" or the Hall of Records.


LIFE MANIFESTo









სამოთხეც და ჯოჯოხეთიც ჩვენშია.









ღმერთი ჩვენს ტვინში და გონებაშია! 
და არა სადმე,შორს,მრისხანე ან 
კეთილი!




რე-ინკარნაცია(სსრკ-სმე-მმკ-მშკ...)






და მე კიდევ დავიბადები თუ მინდა!












გავფრინდები თუ მინდა!





ჯოჯოხეთშიც ჩავალ და ზეცასაც 
ავალ,თუ მინდა!












ადამიანი ადამიანზეა გამწყრალი, უფლისგან კი ეძიებს 
განკურნებას.



თავის მსგავს ადამიანს ვერ უთანაგრძნობს და საკუთარ ცოდვათა გამო კი ივედრება.




თავადაც ხორციელი ბოღმას ინახავს და ვინ განწმიდოს იგი ცოდვებისგან?
(სიბრძნე ზირაქისა თავი 28)

Reasons God Made Eve





10. God worried that Adam would be lost in the garden and he wouldn’t ask for directions.
9. God knew that, someday, Adam would need someone to hand him the TV remote. (Parenthetically, it has been noted that men don’t want to see what’s ON TV, they want to see what ELSE is on.)
8. God knew that Adam would never make a doctor’s appointment.
7. God knew that, when Adam’s fig leaf wore out, he would never buy a new one for himself.
6. God knew that Adam would not remember to take the garbage out.
5. God wanted man to be fruitful and multiply. But, He knew Adam would never be able to handle labor pains and childbirth.
4. As “keeper of the garden”, Adam would need help in finding his tools.
3. Adam needed someone to blame for the Apple incident and for anything else that was his fault.
2. As the Bible says, “It is not good for man to be alone.”
1. And the number one reason of all…..
God stepped back, looked at Adam, and declared…………..
“I can do better than that!”